راز نیمه شعبان

اینست صدای خرد شدن یک مرد 

اینست صدای شکستن یک دل 

اینست نجوای عاشق  بی قرار 

اینست احساس جاذبه و فرار 

. 

. 

 . 

در کوچه باغ تنهایی دلم صدای خش خش برگ های امید از زیر پایت به گوش می رسد .  

هر گام که بر میداری در تاریکی تفکر اتم غرق می شوم. 

دل به امید بسته ام و انتظار رخ یار دارم. 

غافل که یار  روی زمن برداشته و  گام در راه انهدام احساس بر می دارد. 

نیمه شعبان عاقبت  از راه خواهد رسید و انتظار روئیت  قرص ماه به پایان خواهد  آمد .  

آن شب  شب  وصال است و عشق و آنکه هلال رویش پنهان بود چون قرصی بر آسمان دلم خواهد درخشید. و مرا از لذت دیدار رویش سیراب خواهد کرد. 

عهدی که دارد را به یاد خواهد آورد و بهاری را که بدستش سپردم چون تابستانی  همیشه سبز  

به من هدیه  خواهد نمود . 

بر دفتر خاطرات سبزی که تحفه ای برایش بود یادگاری خواهم نوشت و به دست باد خواهم سپرد  تا به سرزمینی برود که آفتابش هیچ گاه غروب نخواهد کرد.